(περιοδικό VITA)
Στους μύθους και τα παραμύθια οι πρωτότοκοι είναι θαρραλέοι κι αποφασιστικοί, ξέρουν να καθοδηγούν, ικανοί πάντα να πάρουν επάξια τη θέση των γονιών τους, οι μεσαίοι ήπιοι κι ευπροσάρμοστοι, έτοιμοι να ακολουθήσουν τους μεγαλύτερους και οι μικροί έχουν το «κοκκαλάκι της νυχτερίδας», είναι προικισμένοι με ιδιαίτερα χαρίσματα και ιδιαίτερη τύχη. Οι μεγάλες αδελφές είναι οι πιο υπομονετικές και συνετές, οι μικρές γλυκιές, τρυφερές και αφοσιωμένες. Από που προέρχονται αυτά τα στερεότυπα; Yπάρχει καθόλου αλήθεια σ’ όλα αυτά ή εκφράζουν μόνο υπεραπλουστευμένες γενικεύσεις ορισμένων χαρακτηριστικών που στην πραγματικότητα είναι μεμονωμένα, παροδικά και όχι ιδιαίτερης σημασίας για την προσωπική ιστορία του καθένα μας;