«Να είσαι ο εαυτός που πραγματικά είσαι»
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει, σύμφωνα με τον Carl Rogers, ότι αυτό που βιώνεις, αισθάνεσαι, σκέφτεσαι και κάνεις, είναι σε αρμονία με την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου χωρίς να υπάρχει ασυμφωνία και σύγκρουση.
Σημαίνει ότι εκτιμάς τον εαυτό σου και νιώθεις ότι έχεις αξία σαν άνθρωπος, ότι είσαι επιεικής με τις αποτυχίες σου και χαρούμενος με τις επιτυχίες. Αυτό δεν είναι ούτε απλό, αλλά ούτε κι ένας σκοπός που επιδιώκουμε «κάποια στιγμή» να πετύχουμε αλλά μία συνεχής διαδικασία αλλαγής και ανάπτυξης στην πορεία της ζωής μας.
Για να αισθανθούμε ότι αξίζουμε έχουμε ανάγκη να νιώσουμε ότι οι Άλλοι, οι άνθρωποι γύρω μας, μας σέβονται, αναγνωρίζουν αυτό που είμαστε, μας αποδέχονται και μας αγαπούν. Πολύ περισσότερο το έχουμε ανάγκη όταν βρισκόμαστε σε εσωτερική σύγκρουση, όταν για λόγους ενδοψυχικούς ή εξωγενείς αισθανόμαστε ότι δεν τα πάμε καλά με τον εαυτό μας και θα θέλαμε «να είμαστε αλλιώς».
Στην ατομική ψυχοθεραπεία, μέσα σε ένα κλίμα σεβασμού, αποδοχής και θετικής αναγνώρισης, με την υποστηρικτική στάση του συμβούλου-ψυχοθεραπευτή, μας δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουμε, να επεξεργαστούμε, να καταλάβουμε καλύτερα και να αποδεχτούμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας.
Τι μπορείτε να πετύχετε:
- Να γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας και να κατανοείτε περισσότερο τι συμβαίνει μέσα σας
- Να σταματήσετε φαύλους κύκλους αρνητικών σκέψεων και συμπεριφορών που οδηγούν σε αυτοακύρωση και αυτοκαταστροφή
- Να διαχειριστείτε συγκρούσεις και προβλήματα πιο εποικοδομητικά
- Να επουλώσετε τραύματα από το παρελθόν
- Να ανακαλύψετε και να ενεργοποιήσετε το πραγματικό δυναμικό και την τάση για ανάπτυξη που υπάρχει μέσα σας
- Να βρείτε περισσότερη ισορροπία και αρμονία, νόημα, δημιουργικότητα και χαρά στη ζωή σας
Απαραίτητες προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό είναι να υπάρχει ένα πλαίσιο εμπιστοσύνης, αποδοχής και κατανόησης, μια ζεστή και αυθεντική σχέση με τον ψυχοθεραπευτή-σύμβουλο αλλά και η δική σας επιθυμία και ετοιμότητα για αλλαγή.
Γιατί και για ποιον;
Ψυχικές διαταραχές και καταστάσεις κρίσης εκδηλώνονται με πολλές διαφορετικές συμπτωματολογίες ή προβληματισμούς:
- σαν συναισθηματικά συμπτώματα, π.χ. φόβος, άγχος, μελαγχολία, αρνητική διάθεση, θλίψη, απόγνωση
- σαν αρνητική εικόνα του εαυτού π.χ. αίσθηση ανεπάρκειας, έλλειψη αυτοεκτίμησης και ταυτότητας («ποιος είμαι»)
- σαν διαταραχές της συμπεριφοράς π.χ. ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, διατροφικές διαταραχές, έλλειψη αυτοελέγχου
- σαν εξαρτημένη συμπεριφορά π.χ. κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών, φαρμάκων ή άλλες εξαρτήσεις
- σαν διαταραχές σωματικών λειτουργιών π.χ. μη οργανικής φύσεως διαταραχές του ύπνου, της σεξουαλικής λειτουργίας
- σαν σωματικές ενοχλήσεις και παθήσεις σε διάφορα όργανα π.χ. το καρδιαγγειακό σύστημα, το πεπτικό σύστημα, πόνοι
- σαν διαταραχές της γνωστικής-νοητικής λειτουργίας π.χ. δυσκολία συγκέντρωσης, εξασθένηση της μνήμης, επαναλαμβανόμενες σκέψεις, δυσκολία στη λήψη αποφάσεων
- σαν προβλήματα στις σχέσεις με τους άλλους π.χ. συγκρούσεις, επαναλαμβανόμενες κρίσεις και χωρισμοί, απομόνωση
- σαν υπαρξιακή κρίση, αναζήτηση νοήματος, ανάγκη για αλλαγή
Συχνά βιώνει κανείς περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα ταυτόχρονα. Σε μια τέτοια κατάσταση είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να αξιολογήσει και να καταλάβει τι ακριβώς του συμβαίνει και γιατί. Όταν κάποιος αισθάνεται ότι πια δεν «τα βγάζει πέρα» μόνος του με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και ότι οι ως τότε γνώριμοι τρόποι δεν τον βοηθούν να νιώσει καλύτερα ή όταν αισθάνεται ότι θέλει να προχωρήσει αλλά δεν ξέρει πώς και προς τα πού, τότε αυτή είναι η στιγμή να ζητήσει στήριξη και βοήθεια.
